كارآفريني زنان و چالشهاي پيش رو
اولين همايش كارآفريني زنان و چالشهاي پيش رو به منظور معرفي زنان و دختران كارآفرين، ايجاد روحيه كسب و كار، بسط و توسعه فرهنگ كارآفريني وبررسي مشكلات و موانع موجود بر سر راه كارآفريني زنان، در روزهاي 18 و 19 اسفندماه 1383 ازطرف »انجمن زنان مدير كارآفرين برگزار گرديد. در اين همــايش، چندين زن كارآفرين به بيان تجربه هاي خود پرداختند و مقالاتي نيز در همين زمينه ارائه شد تا زواياي مختلف كارآفريني زنان و همچنين چالشهاي موجود آن روشن شود.
مشكلات فرهنگي و اجتماعي، مهمترين مانع بر سر راه كارآفريني زنان
آقاي مهندس خالقي، وزير كار و امور اجتماعي، كاربرد كارآفريني را بسيار فراتر از ايجاد شغل و اشتغالزايي دانستند و بيان داشتند كه كارآفريني، فرايندي ارزشي است كه منجر به توليد كالا يا خدمتي جديد مي شود. ايشان صحبتهاي خود را اين گونه ادامه دادند: باتوجه به مشاركت همه جانبه زنان در آموزش عالي و حضور موثر آنان در عرصه هاي علم و دانش كه نشانگر وجود شايستگي و توانمندي در آنهاست، ايجاد كسب و كار مبتني بر كارآفريني توسط زنان در مقياسهاي كوچك و متوسط چه به صورت كار در منزل و چه به صورت ايجاد شركتهاي توليدي، دستاوردهاي مهمي خواهد داشت.
باتوجه به نوپايي كارآفريني زنان، مشكلات زيادي وجود دارد. مهمترين آنها، مشكلات فرهنگي - اجتماعي است كه رفع آن مستلزم اجراي سياستها و سازوكارهايي متناسب با آن مي باشد.
توسعه كارآفريني زنان و دختران دانشگاهي
خانم دكتر زهرا آراستي، مدير پروژه كارآفريني زنان، يكي از راههاي حل معضل بيكاري در ميان زنان تحصيلكرده را توسعه كارآفريني در ميان زنان و دختران دانشگاهي دانستنــد. ايجاد تفكر كارآفريني و ورود به كسب و كار در ميان بانوان كشور، خصوصاً دانش آموختگان دانشگاهي كه باتوجه به دانش و مهارتي كه در رشته تخصصي دانشگاهي خود فراگرفته اند، امكان ايجاد كسب و كار به صورت فردي و يا گروهي در رشته تخصصي خود را دارند، بــــــاعث مي شود كه آنها با بهره گيري از استعدادهاي بالقوه خود، افرادي خلاق، نوآور و كارآفرين شوند و خود را باور نمايند كه اين خودباوري نه تنها منجر به تسلط و مـــــوفقيت آنان در زندگي شخصي شان مي شود، بلكه بسياري از ناهنجاري هاي فكري و رواني كه امروز با آن دست به گريبانند را كاهش خواهد داد و آنان را به جايگاه واقعي خود مي رساند.
نقش خانواده در توسعه كارآفريني زنان ايراني
در اين مقاله، دكتر پروانه گلرد، استاديار دانشگاه آزاد اسلامي (واحد تهران جنوب)، به بررسي نقش خانواده در توسعه كارآفريني زنان در زمينه هاي الگوي نقش، تضاد نقش و تعادل زندگي كاري و شخصي زنان كارآفرين پرداخته و باتوجه به موانع موجود زنان كارآفرين، پيشنهادها و راهكارهاي لازم را ارائه نمودند.
وي معتقد است، در حال حاضر، زناني در كشور ما، به عنوان نيمي از جامعه، نه تنها ديگر خانه نشين نيستند، بلكه متقاضيان مهارت ديده و داراي تحصيلات عاليه اي هستند كه از اين نظر بر مردان برتري يافته اند، به طوري كه هم اينك بيش از 60 درصد از ظرفيتهاي دانشگاهها را به خود اختصاص داده اند. باتوجه به محدوديتهاي سرمايه گذاري ازسوي دولت، كارآفريني، اگر نگوييم تنها راه پيش رو است، دست كم يكي از مهمترين راه حلهاي معضل بيكاري زنان محسوب مي شود.
اما جامعه ما با پذيرش اين بينش كه كار منزل براي زنان و كار بيرون براي مردان است (به اين علت كه نان آور خانه هستند) و اولويت اشتغال نيز براي مردان مي باشد، نيمي از آحاد جامعه را از صحنه هاي اقتصادي كشور حذف نموده اند. لذا زنان كشور ما، نياز به الگوهايي دارند كه آنان را دريافتن مسير مناسب زندگي كاري ياري دهد. براي ارائه چنين الگويي توجه به عوامل فرهنگي جامعه با درنظر گرفتن جايگاه اصلي زنان در خانواده ضروري به نظر مي رسد.
جنسيت و كارآفريني
آقاي سيدجلال موسوي بازرگاني، مدرس و مشاور كارآفريني، به اين پرسش كه آيا جنسيت دركارآفريني تفاوتي ايجاد مي كند يا خير، چنين پاسخ دادند: برمبناي بررسي عوامل ايجاد تفاوت، نتيجه گرفته مي شود كه اين تفاوت جنسيتي بايستي در سه حوزه پژوهشي، آموزشي و سياستگذاري توسعه كارآفريني لحاظ گردد.
يكي از مسائلي كه نتيجه مطالعات متعدد در كشورهاي مختلف است، پايين بودن نرخ كارآفريني زنان در مقايسه با مردان است (GEM2003) بنابراين يك مسئله امكان طرح و بررسي دارد و آن اين سوال است كه چرا نرخ كارآفريني بين زنان كمتر است؟ اين سوال از اين رو اهميت دارد كه نزديك به نيمي از جمعيت كشورها را زنان تشكيل مي دهند و درعين حال به واسطه تحولات گوناگون سياسي، اجتماعي، اقتصادي، فرهنگي و فني، زنان آمادگي بيشتري براي مشاركت در فعاليتهاي اجتماعي پيدا كرده اند.
بنابراين هرگونه افزايش در نرخ كارآفريني زنان مي تواند در نهايت به شتاب گيري توسعه كارآفريني منجر گردد. اما چرا زنان كمتر از مردان به شـــروع فعاليتهاي كارآفرينانه اقدام مي كنند و آيا دلايل موثر دركاهش نرخ كارآفريني زنان در مقايسه با مردان از آنچنان اهميتي برخوردارند كه نياز به رويكردهاي متفاوتي درتوسعه كارآفريني زنان را موجه سازند؟
اين همايش در پايان چنين نتيجه مي گيرد كه: وضعيت كنـــــوني جامعه ما اين چنين مي نمايد كه يكي از بهترين راهكارهاي حل معضل بيكاري در ميان زنان، كارآفريني است. گرچه تجربه زنان كارآفرين حكايت از مشكلات و موانع بسياري در مسير كارآفريني زنان دارد، اما اميد آن مي رود كه با عنايت مسئولان و تلاش بيش از پيش زنان درجهت رفع مشكلات، آينــده اي بهتر را نظاره گر باشیم.
مشكلات فرهنگي و اجتماعي، مهمترين مانع بر سر راه كارآفريني زنان
آقاي مهندس خالقي، وزير كار و امور اجتماعي، كاربرد كارآفريني را بسيار فراتر از ايجاد شغل و اشتغالزايي دانستند و بيان داشتند كه كارآفريني، فرايندي ارزشي است كه منجر به توليد كالا يا خدمتي جديد مي شود. ايشان صحبتهاي خود را اين گونه ادامه دادند: باتوجه به مشاركت همه جانبه زنان در آموزش عالي و حضور موثر آنان در عرصه هاي علم و دانش كه نشانگر وجود شايستگي و توانمندي در آنهاست، ايجاد كسب و كار مبتني بر كارآفريني توسط زنان در مقياسهاي كوچك و متوسط چه به صورت كار در منزل و چه به صورت ايجاد شركتهاي توليدي، دستاوردهاي مهمي خواهد داشت.
باتوجه به نوپايي كارآفريني زنان، مشكلات زيادي وجود دارد. مهمترين آنها، مشكلات فرهنگي - اجتماعي است كه رفع آن مستلزم اجراي سياستها و سازوكارهايي متناسب با آن مي باشد.
توسعه كارآفريني زنان و دختران دانشگاهي
خانم دكتر زهرا آراستي، مدير پروژه كارآفريني زنان، يكي از راههاي حل معضل بيكاري در ميان زنان تحصيلكرده را توسعه كارآفريني در ميان زنان و دختران دانشگاهي دانستنــد. ايجاد تفكر كارآفريني و ورود به كسب و كار در ميان بانوان كشور، خصوصاً دانش آموختگان دانشگاهي كه باتوجه به دانش و مهارتي كه در رشته تخصصي دانشگاهي خود فراگرفته اند، امكان ايجاد كسب و كار به صورت فردي و يا گروهي در رشته تخصصي خود را دارند، بــــــاعث مي شود كه آنها با بهره گيري از استعدادهاي بالقوه خود، افرادي خلاق، نوآور و كارآفرين شوند و خود را باور نمايند كه اين خودباوري نه تنها منجر به تسلط و مـــــوفقيت آنان در زندگي شخصي شان مي شود، بلكه بسياري از ناهنجاري هاي فكري و رواني كه امروز با آن دست به گريبانند را كاهش خواهد داد و آنان را به جايگاه واقعي خود مي رساند.
نقش خانواده در توسعه كارآفريني زنان ايراني
در اين مقاله، دكتر پروانه گلرد، استاديار دانشگاه آزاد اسلامي (واحد تهران جنوب)، به بررسي نقش خانواده در توسعه كارآفريني زنان در زمينه هاي الگوي نقش، تضاد نقش و تعادل زندگي كاري و شخصي زنان كارآفرين پرداخته و باتوجه به موانع موجود زنان كارآفرين، پيشنهادها و راهكارهاي لازم را ارائه نمودند.
وي معتقد است، در حال حاضر، زناني در كشور ما، به عنوان نيمي از جامعه، نه تنها ديگر خانه نشين نيستند، بلكه متقاضيان مهارت ديده و داراي تحصيلات عاليه اي هستند كه از اين نظر بر مردان برتري يافته اند، به طوري كه هم اينك بيش از 60 درصد از ظرفيتهاي دانشگاهها را به خود اختصاص داده اند. باتوجه به محدوديتهاي سرمايه گذاري ازسوي دولت، كارآفريني، اگر نگوييم تنها راه پيش رو است، دست كم يكي از مهمترين راه حلهاي معضل بيكاري زنان محسوب مي شود.
اما جامعه ما با پذيرش اين بينش كه كار منزل براي زنان و كار بيرون براي مردان است (به اين علت كه نان آور خانه هستند) و اولويت اشتغال نيز براي مردان مي باشد، نيمي از آحاد جامعه را از صحنه هاي اقتصادي كشور حذف نموده اند. لذا زنان كشور ما، نياز به الگوهايي دارند كه آنان را دريافتن مسير مناسب زندگي كاري ياري دهد. براي ارائه چنين الگويي توجه به عوامل فرهنگي جامعه با درنظر گرفتن جايگاه اصلي زنان در خانواده ضروري به نظر مي رسد.
جنسيت و كارآفريني
آقاي سيدجلال موسوي بازرگاني، مدرس و مشاور كارآفريني، به اين پرسش كه آيا جنسيت دركارآفريني تفاوتي ايجاد مي كند يا خير، چنين پاسخ دادند: برمبناي بررسي عوامل ايجاد تفاوت، نتيجه گرفته مي شود كه اين تفاوت جنسيتي بايستي در سه حوزه پژوهشي، آموزشي و سياستگذاري توسعه كارآفريني لحاظ گردد.
يكي از مسائلي كه نتيجه مطالعات متعدد در كشورهاي مختلف است، پايين بودن نرخ كارآفريني زنان در مقايسه با مردان است (GEM2003) بنابراين يك مسئله امكان طرح و بررسي دارد و آن اين سوال است كه چرا نرخ كارآفريني بين زنان كمتر است؟ اين سوال از اين رو اهميت دارد كه نزديك به نيمي از جمعيت كشورها را زنان تشكيل مي دهند و درعين حال به واسطه تحولات گوناگون سياسي، اجتماعي، اقتصادي، فرهنگي و فني، زنان آمادگي بيشتري براي مشاركت در فعاليتهاي اجتماعي پيدا كرده اند.
بنابراين هرگونه افزايش در نرخ كارآفريني زنان مي تواند در نهايت به شتاب گيري توسعه كارآفريني منجر گردد. اما چرا زنان كمتر از مردان به شـــروع فعاليتهاي كارآفرينانه اقدام مي كنند و آيا دلايل موثر دركاهش نرخ كارآفريني زنان در مقايسه با مردان از آنچنان اهميتي برخوردارند كه نياز به رويكردهاي متفاوتي درتوسعه كارآفريني زنان را موجه سازند؟
اين همايش در پايان چنين نتيجه مي گيرد كه: وضعيت كنـــــوني جامعه ما اين چنين مي نمايد كه يكي از بهترين راهكارهاي حل معضل بيكاري در ميان زنان، كارآفريني است. گرچه تجربه زنان كارآفرين حكايت از مشكلات و موانع بسياري در مسير كارآفريني زنان دارد، اما اميد آن مي رود كه با عنايت مسئولان و تلاش بيش از پيش زنان درجهت رفع مشكلات، آينــده اي بهتر را نظاره گر باشیم.
+ نوشته شده در جمعه بیست و پنجم اردیبهشت ۱۳۸۸ ساعت 0:19 توسط علی جباری مدیریت آموزشی
|
علی جباری دکتری مدیریت آموزشی