ارشدان مدیریت آموزشی

امروزه با پيدايش آموزش الكترونيكي ديگر تصورات قبلي نسبت به تهيه جا و مكان براي تحصيل و آموزش مجازي از بين رفته است اكنون با به صحنه آمدن دانشگاهها و مراكز آموزش مجازي ديگر نيازي به ترك منزل و صرف هزينه گزاف براي مسافرت و اسكان نيست و هر فردي در هر زمان و مكاني مي تواند از اين امكانات استفاده نمايد افزون بر آن، ساعات شروع و خاتمه كلاسها ثابت نيست و دانشجويان در هر زمان مي توانند در سر كلاس حضور پيدا كنند يكي از نكات مهمي كه در اين نوع آموزش مطرح است آزادي عمل در انتخاب موضوع و سر فصلهاي مورد علافه افراد است. به طور كلي مي­توان مزاياي مهم آموزش الكترونيكي را به صورت زير بر شمرد:

 1- عدم نياز به حضور فيزيكي استاد در كلاس درس: از آنجا كه در اين نوع آموزش كليه ارتباطات از طريق اينترنت انجام مي شود لزومي به حضور فيزيكي مدرس و فراگير در كلاس نيست. تنها كافي است مدرس يا فراگير از طريق يك دستگاه كامپيوتر ا ز منزل يا نزديك ترين مركز متصل به اينترنت به دانشگاه مجازي متصل شوند اين امر خود سر منشأ مزايا ديگري است چرا كه با اين اوصاف ديگر نيازي به صرف هزينه براي ساختمان سازي آموزشي نخواهد بود. از سوي ديگر در شهرهاي بزرگ منجر به كاهش رفت و آمد درشهر و كمتر شدن ترافيك شهري و آلودگي هوا مي­شود.

2- عدم كلاس درس به زمان خاص:  هر چند كه اين سيستم آموزشي از تكنولوژي­هاي كنفرانس از راه دور و مانند آن كه نياز به حضور در پشت كامپيوتر در زمان خاص دارد پشتيباني مي­كند ولي قسمت اعظم اين سيستم مبتني بر دروسي است كه هر زمان فراگير اراده كند مي­تواند به سايت آموزش متصل شود و دروس را دريافت كند اين سيستم براي افراد شاغل كه وقت آزاد محدودي براي تحصيل دارند كاملا مناسب است. (ورث، 2010)

 3- پشتيباني از تعداد زيادي فراگير در يك درس:  در آموزش واقعي معمولا به خاطر محدويت­هاي كلاسها و همچنين به خاطر بازدهي اين مشكل وجود دارد كه فراگيران ممكن است به خاطر تكميل ظرفيت نتوانند در دروس ثبت نام كنند اين مشكل طبعا در آموزش مجازي وجود ندارد و فراگيران ثبت نام شده در يك كلاس يا در يك درس مي توانند هزاران نفر باشند. (هینر، 2009)

ویژگی­های سازمان مجازی:

1. فن­آوری محوری؛ كارآفرینان و شركت­هایی كه در فاصله­های دور ازهم قرار گرفته­اند، به كمك فن­آوری اطلاعات و شبكه­های الكترونیكی براساس قراردادهای الكترونیكی باهم همكاری می­كنند؛ به‌طوری‌كه تصوّر سازمان مجازی بدون فن­آوری پیشرفته(فن­آوری اطلاعات)، غیر ممكن است (استونر، 1383).

2. برون‌سپاری؛ سازمان­های مجازی بسیاری از فعالیت‌های خود را از سازمان­های دیگر تأمین می­كنند. در این نوع ساختار، به جای انجام وظایف سنّتی در ادارات و واحدهای زیرمجموعه سازمان، واحدهای خارجی، عهده­دار انجام این وظایف می­شوند. یكی از عوامل مهمی كه مجازی بودن سازمان را تعیین می­كند؛ واگذاری فعالیت­ها به سازمان­های دیگر است (استونر، 1383).

3. فرصت‌طلبی؛ سازمان­های مجازی موقّتی بوده و بیشتر آنها در پی بهره‌برداری از فرصت­ها هستند و پس از برآورده‌شدن نیاز و از بین رفتن آن فرصت از هم جدا می­شوند.

4. اعتماد؛ تنوع رابطه­ها در سازمان مجازی باعث می­شود كه شركت­ها، هرچه بیشتر به‌هم تكیه و اعتماد نمایند؛ زیرا آن‌ها دارای سرنوشت مشتركی هستند

5. نبودن مرز؛ این الگو مرز سنّتی شركت­ها (تولید­كنندگان، رقبا و ...) را تغییر می­دهد و نمی­توان به‌راحتی مشخص كرد كه مرز شركت، از كجا آغاز و در كجا پایان می­پذیرد

6. انعطاف­پذیری؛ نبود مرزبندی­های سنتی و محدودیت­های ناشی از آن بین سازمان­ها، همچنین استفاده از خدمات سازمان‌های دیگر با عقد قرارداد، چالاكی خاصی به سازمان‌های مجازی می­بخشد (دفت، 1381).