بررسي آراء و نظرات تربيتي
جان ديوئي
(پراگماتيسم)
مسعود جباری*
مقدمه:
پراگماتيسم(عمل گرائي)در دهه 1860و از بحث هاي شماري از انديشمندان علوم،رياضيات،حقوق،روانشناسي و فلسفه سرچشمه گرفت كه همه آنها تحت تاثير نظريه تكامل داروين،هدفشان دستيابي به فلسفه اي علمي بود كه مسائل را با همان قاطعيتي كه در علوم وجود داشت حل و فصل كند. پراگماتيسم در آمريكا و با فيلسوفاني چون چارلز ساندرس پيرس و ويليام جيمز شروع شد و جان ديوئي آن را در حوزه آموزش و پرورش به كار برد.
جان ديوئي(1952-1859)در برلينگن واقع در ورمانت امريكا در خانواده اي كشاورز به دنيا آمد. پس از تحصيل در دانشگاه ورمانت دبير دبيرستان شد ولي علاقه اش به فلسفه باعث شد كه به ادامه تحصيل در اين حوزه بپردازد.
ديوئي از سال 1884تا1888 در دانشگاه ميشيگان به عنوان مدرس و سپس استاديار به تدريس فلسفه مشغول بود و بعد از آن هم در دانشگاههاي مينسوتا و شيكاگو مدير گروه فلسفه بود و از سال 1904تا1929دردانشگاه كلمبيا به تدريس فلسفه اشتغال داشت و در همان سال استاد ممتاز گرديد.وي در سال 1930بازنشسته شد و در سال1952در 93سالگي درگذشت.
+ نوشته شده در سه شنبه پانزدهم اردیبهشت ۱۳۸۸ ساعت 14:39 توسط علی جباری مدیریت آموزشی
|